Məlum olduğu kimi, 18 may 2022-ci ildə İsveç və Finlandiya NATO-ya üzv olmaq üçün ərizələrini təqdim etdilər. Hər iki Skandinaviya ölkəsi Rusiyanın Ukraynaya qarşı müharibəsinə görə alyansa qoşulmaq istəyir. İlkin olaraq güman edilirdi ki, alyansın heç bir üzvü NATO-ya Finlandiya və İsveçin girməsinə etiraz etməyəcək. Ancaq məlum oldu ki, yuxarıda adları çəkilən ölkələrin NATO-ya daxil olması ilə bağlı Türkiyənin öz mövqeyi var.
Mayın 21-də Türkiyə prezidenti R.T. Ərdoğan İsveç və Finlandiyanın NATO-ya üzv olması üçün şərt qoydu və bu ölkələri terror qruplaşmalarına, ilk növbədə PKK-ya dəstəyi dayandırmağa çağırdı. Ərdoğan İsveçin baş naziri Maqdalena Anderson ilə telefon danışığında bildirdi ki, Türkiyə İsveçin PKK-ya, eləcə də onun İraq və Suriya qollarına dəstəyi dayandırmaq üçün “konkret və mühüm addımlar” atmasını gözləyir. Ərdoğan həmçinin Türkiyə ordusunun Suriya və İraqın şimalında kürd terrorçularına qarşı apardığı əməliyyatlar səbəbindən 2019-cu ildə müdafiə sənayesində Stokholmun Türkiyəyə qarşı tətbiq etdiyi qadağaları aradan qaldırmağa çağırıb.
Prezident Ərdoğan eləcə də Finlandiya prezidenti Sauli Niinistö ilə telefon danışığında da NATO müttəfiqi üçün təhlükə yaradan “terror təşkilatlarına” göz yummağın “dostluq və birlik ruhu ilə bir araya sığmaz” olduğunu bildirib. PKK təkcə Türkiyədə deyil, ABŞ-da və Aİ ölkələrinin əksəriyyətində terror təşkilatı sayılır. Sual yaranır ki, niyə məhz Finlandiya və İsveçdə bu terror təşkilatına dəstək verilir və bu qəbildən olan terrorçular tez-tez həmin ölkələrdə sığınacaq tapırlar.
İş orasındadır ki, PKK “solçu” siyasi dəst-xəttə mənsubdur və marksizmə əsaslanır. 19-20-ci əsrlərin qovşağında təkcə Türkiyəyə deyil, həm də Rusiya İmperiyasına - Daşksütyun və “Hnçak” partiyalarına qarşı terror müharibəsi açan ilk terrorçular da təxmini eyni inqilabçı, solçu və marksist ruhlu idilər. Üstəlik, “Hnçak” məhz sosial-demokrat təşkilat idi. Bir tərəfdən də 1917-ci ildə Rusiyada hakimiyyəti ələ keçirmiş bolşeviklərlə İsveç və Finlandiyada dinc yolla hakimiyyətə gələn sosial-demokratlar da ilkin marksist ideologiyasına əsaslanır.
İsveç Sosial Demokrat Partiyasının nümayəndələri 1920, 1921-1923, 1924-1926, 1932-1936, 1936-1976, 1982-1991, 1994-2020-ci illərdə və 1994-20-ci illərdə İsveç hökumətinə rəhbərlik ediblər. Finlandiyada da siyasətdə Sosial Demokratlar və digər solçu qüvvələr, Sosial Demokratlardan isə hazırkı baş nazir Sanna Marin üstünlük təşkil edir. Üstəlik, bir çox Avropa ölkələrində sosial-demokratlar həyatda “sol” ideyaların həyata keçirilməsindən çoxdan uzaqlaşıblarsa, Skandinaviyada daha davamlı, ardıcıldırlar.
Ümumiyyətlə, erməni və kürd terrorçuları, Sovet Rusiyasında Qırmızı Terror törədən bolşeviklər, sosial eksperimentlərə imza atan maoçular və Kambocada Pol Potun fanatikləri İsveç və Finlandiyada hakimiyyətdə olan mötəbər sosial demokratlarla “eyni bağın bəhrəsidirlər”. Bu siyasi cinah cəmiyyətin "solçu xətti ilə yenidən proqramlaşdırılması" ilə bağlı eyni eksperiment aparır. Sadəcə, "dinc" formada, qansız, lakin çox təsirli.
Nəticə etibarı ilə erməni millətçilərinin (eyni daşnakların) kürd terrorçuları ilə yaxın münasibəti təkcə Türkiyəyə qarşı ümumi nifrətə deyil, həm də hər iki qüvvənin vahid qlobal “Sol Layihə”nin bir qolu olmasına əsaslanır. 19-cu əsrdə istirahət etmək. Ənənəvi imperiyaların, o cümlədən Osmanlı imperiyalarının sıradan çıxarılması "Sol Layihə"nin təşəbbüskarları tərəfindən "qlobal solyönmülü dövlət çevrilişin mərhələlərindən" biri kimi qəbul edildi. Ona görə də Ərdoğanın Osmanlı keçmişinə müraciətinin “solçular”da hansı nifrət doğurduğu aydındır.
Bu gün Türkiyə solçu təmayüllərə qarşı mühafizəkar müqavimətin və adət-ənənələrin məhv edilməsinə müqavimətin baş verdiyi bir ölkədir ki, bu da bir çox başqa ölkələrdə mühafizəkarlara nümunədir. Məsələn, Ərdoğanın dövründə İstanbulda artıq “gey paradlar” keçirilmirdi, hakimiyyət cəmiyyətdə ənənəvi dəyərlərə hörmət edilməsi üçün hər şeyi edir. Ən əsası isə Türkiyə separatizmə, milli dövlətlərin “dağıdılmasına” və hər şeyin qlobalist fövqəlmilli strukturların həll edəcəyi yeni dünya nizamına keçidə, yerlərdə isə “bələdiyyələşdirmə”lərlə solçuların nəzarətinə sürüşən separatçılara qarşıdır. Sonuncunu isə kürd terrorçuları istəyirlər. Prinsipcə, onlar hətta klassik mənada bir dövlət kimi “böyük Kürdüstan”ın əleyhinədirlər, ənənəvi dövlətlərin tamamilə dağıdılmasının və bütün solçu bələdiyyələrin “sodomvari hüquqlarının” total şəkildə tətbiqi ilə hər yerdə qərar verməsinin tərəfdarıdırlar.
Bilirik ki, NATO özü də İkinci Dünya Müharibəsindən sonra Qərbdə SSRİ-dən gözlənilən kommunist təhlükəsinə qarşı çıxmaq üçün yaradılmışdı. Lakin əvvəlcə həm SSRİ, həm də digər kommunist rejimləri qlobal “solçu layihənin” bir hissəsi idi.
1930-45-ci illərdə SSRİ-nin İsveçdəki səfirinin Aleksandra Kollontaydan başqasının olmaması təsadüfi deyil. Bu gün bu ad bir az unudulub, lakin 1917-ci il Oktyabr İnqilabından sonra 1917-18-ci illərdə ilk Sovet hökumətində Xalq Xeyriyyə (Sosial Təminat) Komissarı vəzifəsini tutmuş, xalqın önündə gedən Kollontay olmuşdur. Amma Kollontay ailənin köklü şəkildə məhv edilməsi və ənənəvi ailə dəyərlərinə qarşı mübarizə, “azad məhəbbət”in müdafiəsində ön sıralarda idi. İsveç və digər Skandinaviya ölkələri isə radikalların elan etdiyi "ailənin məhv edilməsi" projesində ən uzağa getdi.
Mahiyyətcə həm daşnaklar, həm kürd terrorçuları, elə Finlandiya ilə İsveçdə “sosializm” quran sosial-demokratlar da ailənin tam məhv edilməsi və cəmiyyətin tamamilə dünyəviləşməsi yolunda addımlayan “solçu qüvvələrdir”. Məramları da eyni məqsədə nail olmaqdır. Onların 100 ildən çox əvvəlki ənənəvi imperiyaları məhv edən qlobal himayədarları var və bu gün onlar “yeni dünyanın” solçu ideallarına uyğun gəlməyən indiki dövlətləri məhv etmək istəyirlər. Kommunistlər bunu bütün dünyada zorla və böyük qan tökməklə etməyə çalışırdılar, “yeni dünya düzəni”nin Skandinaviya qurucuları isə bunu dinc yolla, lakin bundan qat-qat səmərəli şəkildə həyata keçirə bildilər. Eynilə İsveç və Finlandiya “post-ailə ölkələri”dir, burada uşaqların əksəriyyəti nikahdankənar doğulur, bu ölkələrdə uşaqları ən kiçik bir səbəbə görə valideynlərinin əlindən alan və onları sığınacaqlara, yaxud yad ailələrin himayəsində verən total diktaturası var. Kürd xalqı da beləcə məhv edilir, onları ənənəvi ailəni və “LGBT insanlarının hüquqları” uğrunda mübarizə aparan kürd terrorçularını məhv edir, kürd xalqına tam əks olan feminizmi cücərdir, qızları öz terrorçu “qadın” dəstələrinə sövq edir.
Dinə gəlincə, Skandinaviya ölkələri dünyada dindar əhalinin bəlkə də ən aşağı faizinə malikdir. İsveçdə və Finlandiyadakı kilsələri hansısa mənada LGBT icmasının nümayəndələrinin xidmət etdiyi "sirli uzantılara malik dini qurumlar" adlandırmaq olar, çünki bu kilsələrdə LGBT icmasının nümayəndələri xidmət edir və  həmin yepiskoplar orientasiyalarını təbliğ edirlər, eyni cinslilərin nigahlarını kəsirlər. Keçmiş SSRİ ölkələri ilə burada kəskin ziddiyyət var, belə ki, burada insanlar, onilliklər ərzində aparılan ateist təbliğata baxmayaraq, birincisi, kifayət qədər dindardırlar, ikincisi, ənənəvi ailə anlayışlarına ciddi şəkildə riayət edirlər.
Kürd terrorçuları da din baxımından indiki İsveç və ya Finlandiyaya oxşar bir şey görmək istərdilər. Onlar ateizm, feminizm, “LGBT hüquqları”nı təbliğ edərək kürd xalqının ənənəvi müsəlman dəyərlərinə qarşı düşmənçiliklərini gizlətmir.
Solçu ideologiyanın ölkə həyatına çox təsirli şəkildə daxil edilməsinə baxmayaraq, ən açıq şəkildə ayaq tutub yeriyən nasizm tarixən Finlandiya və İsveçə yad deyildi. Məsələn, Finlandiya Hitlerin tərəfində vuruşdu, lakin müharibənin sonunda "tam vaxtında" digər düşərgəyə "keçdi" və nasist Almaniyası ilə cinayətlərə görə məsuliyyəti bölüşmədi. Xüsusən Leninqradın blokadasında iştiraka görə, hansı ki, bunun nəticəsində 800 mindən çox insan aclıqdan ölüb.
İsveçdə 1976-cı ilə qədər bütün ölkədə "irqi və əqli qüsurlu"ların məcburi sterilizasiyası ilə sırf nasist "yevgenik" təcrübələri həyata keçirilirdi. Xüsusilə, ölkədə 1934-cü ildə “İrqin saflığı haqqında” Qanun qəbul edilmiş və 1941-ci ildə sərtləşdirilmişdir. Sterilizasiya dalğası 1946-cı ildə pik həddə çatdı və o, yalnız Nürnberqdə nasist cinayətkarlarının məhkəməsi başa çatdıqdan və oxşar təcrübə barbarlıq elan edildikdən sonra azalmağa başladı.
Nasistlər kimi, isveçli "yevgeniklər" də isveçlilər üçün "ideal" irq tipinin "uzun boylu, açıq gözlü sarışınlar" olduğunu "əsaslandırdılar". Belə meyarlardan uzaq olanlar və qaraçılar (qaraçılar), samilər (Skandinaviyanın yerli xalqları), eləcə də irqlərarası nikahlardan olan nəsillər çox vaxt sterilizasiyaya məruz qalırdılar. Sterilizasiya formal olaraq "könüllü", əslində isə qurbanlara psixoloji təzyiqi nəzərə alaraq (əksəriyyəti qadın idi) məcburi edilirdi. Eləcə də  həmçinin ruhi xəstələr, çox kasıblar və sosial təbəqənin nümayəndələri sterilizasiya edildilər. Skandinaviyada "solçu layihədə" iştirak nasistləri, dolayısı ilə də cinayətləri istisna etmir, çünki onlar daha da təhlükəlidir, ona görə ki, onlar çox reklam olmadan, sakit şəkildə həyata keçirilir. Bu səbəbdən “humanist” İsveç və Finlandiya siyasətçilərinin qanlı kürd terrorçuları ilə əməkdaşlıq etməsi heç də təəccüblü deyil.
İsveç və Finlandiyanın kifayət qədər NATO miqyaslı hərbi potensialına baxmayaraq, onların alyansa daxil olması NATO-nun mahiyyətini əsaslı şəkildə dəyişə bilər. Belə çıxır ki, solçu SSRİ-yə qarşı qlobal “sol ekspansiyaya” qarşı mübarizə aparmaq üçün yaradılan təşkilat özü də “sol layihə”nin bir hissəsinə çevrilir. Xüsusən də İsveç və Finlandiya PKK kimi solçu terror və separatçı təşkilatları dəstəkləməyə davam edərsə.
Bu baxımdan, hazırda Finlandiya və İsveçin PKK terrorçularına dəstək verməsi narahatlıq doğurmaya bilməz və Türkiyə tam haqlı olaraq bu ölkələrin NATO-ya üzv olmasına qarşı tövrünü ekstremistləri dəstəkləməkdən imtina ilə əsaslandırır.

Muxalifet.az